آتش دل

دلت که میگیره آسمون آبی وزیبا باهمه قشنگیاش برات مثل یه سقف کوتاهه ، دورخودت میچرخی که روزت شب شه وشبت روز، اونقدر بی هدف قدم میزنی که پاهات مثل یه گوله یخ میشه بعد همه بغضت توچشمات جمع میشه و یه روز پشت پنجره بارونی میترکه!!! ... انگار که آسمون هم اومده به کمک چشمای غمزده تو!!......  وقتی دستات تنهاست، وقتی دلت واسه یه آغوش گرم ومهربون تنگ بشه، وقتی دیگه کسی به چشمات عاشقونه نگاه نمیکنه میدونی یعنی چی؟!! یعنی تومردی وجسمت مجبوره بدون روح زندگی کنه!!  چه زندگی نکبت باری که عشق توش هیچ جایی نداره!!!!............