هرچه باشد من نمک پرورده ام / دل به عشق فاطمه خوش کرده ام

حج من بی فاطمه بی حاصل است / فاطمه حلال صدها مشکل است . . .

.

.

.

الا طلیعه ی کوثر سفر بس است بیا / غروب غربت مادر سفر بس است بیا

بیا که چشم به راهت نشسته خاک بقیع / به جان فاطمه دیگر سفر بس است بیا

.

.

.

فرزند آن بشکسته پهلو خواهد آمد / با رمز یاالله و یا هو خواهد آمد

والفجر یعنی شیعیان وقتی نمانده / با ذو الجناح و ذوالفقار، او خواهد آمد

اميرالمومنين فرمود : من شما را امر مى كنم كه اين زخارف

 دنيا را كه شما را ترك مى كند، رها كنيد، اين قدر

به فكر ماديات براى خودتان نباشيد، چون اينها همه زوال پيدا مى كند

اگر چه شما دوست نداريد كه اين مال و اين عيش و اين مقام ،

شما را رها كند، اما رها مى كند. اين دنيا جسمهاى شما را

مى پوساند و خاك مى كند، اگرچه شما مى خواهيد كه آنها زنده

بشوند اين دنيا شما را پير مى كند، ضعيف مى كند

و قوا را نابود مى كند، اگرچه شما مى خواهيد اين قوا هميشه

 براى شما بماند و روز به روز تجديد بشود

در جاده اى با سرعت داريد مى رويد، نشانه اى در دوردست

 هست ، آن را از دور مى بينيد، اما خواهى نخواهى با طى طريق

به آن خواهيد رسيد. اين جاده ، همان دنياست.

 آن سنگ نشانه و آن علم ، همان اجل و همان سرآمد و

همان منتهاى مدت است كه ناگزير به آن مى رسيم ....

براى عزتها و جاه و جلال ظاهرى و نام و نشان گذرا، با يكديگر

تنافس نكنيد، حسادت نكنيد، رقابت نكنيد

به زينت و نعمت دنيا شگفت زده نشويد از سختيها

و دشواريهاى زندگى كوتاه دنيا، به جزع نياييد

 اين زينت و عزت ، رو به انقطاع و نابودى است 

 زيباييها و نعمتها، رو به برگشت دارد.

 جوانى و نشاط و زيبايى ، جاى خود را به پيرى و افسردگى

و خمودگى مى دهد. سختيها هم تمام مى شود و از بين مى رود. 

 همه زمانهاى اين عالم و اين زندگى ، به سوى پايان حركت مى كند. همه زنده ها به سوى پوسيدگى و كهنگى راه مى روند
اين همان اميرالمومنين است كه با دست خودش مزرعه آباد مى كرد،

 چاه حفر مى كرد. اين حرفها را زمانى بر زبان آورده است كه

حكومت مى كرد در راس ‍ كشورى قرار داشت كه از

مناطق ماورا النهر تا درياى مديترانه ، در زير نگين اين قدرت بود و

آنها را اداره مى كرد. او جنگ داشت ، صلح داشت ، سياست

داشت ، بيت المال داشت ، فعاليت داشت ، سازندگى داشت .

 اين حرفها به معناى آن نيست كه دنيا را آباد نكنيد.

 اين حرفها به معناى آن است كه خودتان را محور همه تلاشها

 و كارهاى مادى ندانيد، براى خود، همه قوا را صرف نكنيد، براى

 سهم خود از زندگى ، دنيا را جهنم نكنيد، براى مال ، براى

 منال ، براى راحتى ، براى پول ، زندگى را بر انسانهاى ديگر تلخ نكنيد

چند راهکار آسان برای رسیدن به آرامش

متاسفانه با رشد مادی گرایی و تجمل در زندگی روزمره و تلاش های

 کاذب برای رسیدن به آرزوهای دنیوی،

آرامش که یکی از بزرگترین مواهب الهی و موجب افزایش دین افراد می باشد،

رنگ باخته است، ولی جالب است

بدانید که رسیدن به آرامش بسیار آسان می باشد، به نحوی که روایات ائمه

اطهار (ع)، خود گواه این امر می باشند.

آرامش با رضایت به مشیت الهی

در مورد رسیدن به آرامش با توجه به تقدیرات الهی از امام علی (ع)

نقل شده است که ایشان فرموده

اند: مَن وَثِقَ بأنَ ماقدَرَ اللهُ لَهُ لَن یَقوتَه استَراحَ قَلبُه؛

 هر که اطمینان داشته باشد که آنچه خداوند برایش

مقدر کرده است به او می رسد (به صلاحش است)، دلش آرامش می گیرد

(غررالحکم: 104) و همچنین در روایتی دیگر می فرمایند:

 إن أهنأ الناس عَیشاً مَن کانَ بما قَسَمَ اللهُ لَهُ راضِیاً؛

شیرین ترین زندگی را کسی دارد که به

 آنچه خداوند قسمت او نموده است، خرسند و در آرامش باشد.(غررالحکم: 393)

آرامش با همسر

درباره ی آرامش یافتن در کنار همسر قرآن کریم می فرماید:

از جنس خودتان برایتان همسرانی آفریدیم تا

در کنار آنان آرامش یابید (روم: آیه 21) که این امر خود بیانگر اهمیت این گونه

 از آرامش است و علاوه بر

آن امیرالمومنین حضرت علی (ع) در این باره می فرمایند:

 الزَّوجَة المُوافِقَه إحدَی الراحَتَین؛ زن سازگار

یکی از دو عامل آسایش و آرامش است. (مستدرک الوسایل: ج14: 172)

آرامش با قناعت

بی شک در پیش گرفتن زندگی همراه با قناعت دارای نتایج حسنه ای

می باشد به نحوی که امیرالمؤمنین علی (ع) در این باره فرموده اند:

  مَن اقتَصَر علَی بَلغَة الکَفافِ فَقَد انتَظَم الرَاحَه وَ تَبَوّا

خَفضَ الدَّعه؛ هر که به اندازه ی کفاف (زندگی اش) بسنده کند، آسایش

می یابد و در منزلگاه آسودگی فرود می آید. (الکافی، ج8: 18)

آرامش با عدم آرزوی محال

یکی از مسائلی که به شکل چشم گیری باعث سلب آرامش در زندگی

 روزمره گردیده، بی تردید آرزوهای

محال می باشد که بعضی افراد متاسفانه در پی آن، به فکر ساختن

زندگی در آسایش و آرامش کامل

می باشند و از این رو امام صادق (ع) به زیباترین نحو فرموده اند:

لاتَتَمنوا المستَحیلَ قالو وَ مَن

یَتَمنی المستَحیل فَقال أنتُم أَلستُم تَمَنُون الراحَة فی الدُنیا قالو بَلی فَقال

 الراحَة لِلمومن فی الدُنیا مُستَحیلة؛

آرزوی محال نکنید، عرض کردند: مگر چه کسی آرزوی محال می کند؟

 حضرت فرمودند: شما؛ مگرنه این

که آرزومند آسایش (رفاه) در دنیا هستید؟

 عرض کردند: بلی هستیم. پس حضرت فرمودند: آسایش برای

مومن در دنیا محال است(و آن در سرایی دیگر بدست می آید)

(بحارالانوار، ج78: 195؛ گنجینه معارف، ج2: 21- 22)

روزی امیر‌المومنین (ع) بر جمعی وارد شدند، از آنها سؤال فرمود:

 آیا می‌دانید امیدبخش‌ترین آیه قرآن کدام است؟

هر کس به فراخور حال خویش آیه‌ای را عنوان کرد، در نهایت امام

به نقل حدیثی از پیغمبر(ص) در این باره پرداخت.

ماه رمضان فرصتی دوباره است تا انسان به مصحف آسمانی نگاهی دوباره

داشته باشد تا علاوه بر قرائت روزانه قرآن کریم، با دقت بیشتری به بیان و

 اهداف آیات توجه کند. پس چه نیکوست در ماه مهمانی خدا، هر روز دقایقی را با

قرآن و تفسیر حجت‌الاسلام والمسلمین محسن قرائتی از آن سپری کنیم. 

* امیدبخش‌ترین آیه * 

«وَأَقِمِ الصَّلاَهَ طَرَفَیِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِّنَ اللَّیْلِ إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ ذَلِکَ ذِکْرَى لِلذَّاکِرِینَ»

و در دو طرف روز [=اول و آخر آن] و نخستین ساعات

 شب نماز را برپا دار، زیرا خوبی‌ها، بدی‌ها را از میان مى‏برد،

این براى پند گیرندگان پندى است. ( هود، ۱۱۴)

-حضرت علی(ع) بر جمعی وارد شده و از آنها سؤال فرمود:

 آیا می‌دانید امیدبخش‌ترین آیه قرآن کدام است؟

هر کس به فراخور حال خویش آیه‌ای را عنوان کرد:

بعضی گفتند: آیه «إِنَّ اللّهَ لاَ یَغْفِرُ أَن یُشْرَکَ بِهِ وَیَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِکَ»؛

یعنی خداوند جز شرک گناهان دیگر را می‌بخشد.

بعضی دیگر بر آن بودند که این آیه است:

 «وَمَن یَعْمَلْ سُوءًا أَوْ یَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ یَسْتَغْفِرِ اللّهَ یَجِدِ اللّهَ غَفُورًا رَّحِیمًا»

 یعنی هر کس خلافکار و ظالم باشد ولی استغفارکند،

خداوند را بخشنده و مهربان خواهد یافت.

عده‌ای اظهار داشتند آیه

«یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَهِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا»؛

یعنی ای بندگان من که در حق خود اسراف کرده‌اید، از رحمت خدا مأیوس نشوید،

زیرا او همه گناهان را می بخشد.

تعدادی هم نظر به این آیه داشتند

 «وَالَّذِینَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَهً أَوْ ظَلَمُواْ أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُواْ اللّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ وَمَن یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ»

 کسانی که اگر کار زشتی انجام دادند و به خودشان ظلم کردند، یاد خدا

می کنند و برای گناهان خویش استغفار می‌کنند و کیست جز خداوند که گناهان

 را ببخشد، بعد از اینکه حضرت نظرات آنان را شنید، فرمودند: از حبیبم رسول

خدا شنیدم که امید بخش‌ترین آیه در قرآن این آیه است:

«َأَقِمِ الصَّلاَهَ طَرَفَیِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِّنَ اللَّیْلِ إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ»

سپس پیامبر ادامه داد:

یا علی سوگند به خداوندی که مرا بشیر و نذیر مردم مبعوث کرد، وقتی

 که انسان برای نماز وضو بگیرد، گناهانش ریخته می‌شود و زمانی که

رو به قبله کند، پاک می‌شود، یا علی مثال اقامه کننده

 نمازهای روزانه مثل کسی است که هر روز پنج مرتبه در نهر آبی که

جلوی منزل اوست خود را شستشو دهد.

من خدایی دارم که تواین نزدیکیست نه در آن بالاها

مهربان،خوب،قشنگ ...

گاه گاهی سخنی می گوید بادل من ساده ترازسخن ساده ی من

مرامی خواند مرا درک می کند مرامی فهمد مرامیخواهد

وهمه ی دردهای مرا می داند

درغم وشادی یاد او ذکر من است.

چون به غم می نگرم آن زمان ناخود آگاه می خندم

که خدا یار من است،که خدا درهمه جا یاد من است.

و او خداییست که همواره مرا می خواند، مرا می خواهد،و

همه ی دردهای مرا می داند..................

رسول خدا (ص) فرمود : کسی که قرآن بخواند و به آن عمل نکند خداوند او را روز قیامت کور محشور خواهد کرد. (1)

پیامبر اکرم (ص) فرمود : کسی که قرآن بخواند و بعد حرام بخورد و بنوشد یا محبت و زینت دنیا را برآن برتری دهد مستوجب خشم الهی می شود مگر اینکه توبه کند،و اگر بدون توبه بمیرد ، روز قیامت قرآن با او به محاجّه بر می خیزد تا او را محکوم نکند دست بر نمی دارد.(2)

پیامبر اکرم (ص) فرمود : بهترین شما کسی است که قرآن آموزد و آن را آموزش دهد. (3)

______________________________________________

پی نوشت ها:
1_(جامع الاخبار و الآثار جلد 1 صفحه 409)
2_(بحارالانوار جلد 92 صفحه180)
3_( بحار الانوار جلد 2 صفحه 186)
منبع: باشگاه خبرنگاران

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمیرِالْمُؤْمِنینَ و َابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیّینَ

سلام بر تو اى ابا عبداللّه سلام بر تو اى فرزند رسول خدا ، سلام بر تو اى فرزند امیر مؤمنان و فرزند آقاى اوصیاء


اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ فاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِساءِ الْعالَمینَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا ثارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثارِهِ وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ

سلام بر تو اى فرزند فاطمه بانوى زنان جهانیان سلام بر تو اى که خدا خونخواهیش کند و فرزند چنین کسى و اى کشته اى که انتقام کشته گانت نگرفتى


اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَعَلَى الاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکُمْ مِنّى جَمیعاً سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ

سلام بر تو و بر روانهائى که فرود آمدند به آستانت ، بر شما همگى از جانب من سلام خدا باد همیشه تا من برجایم و برجا است شب و روز

یا اَباعَبْدِاللَّهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّةُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصیبَةُ بِکَ عَلَیْنا وَ عَلى جَمیعِ اَهْل ِالاِسْلامِ

اى ابا عبداللّه براستى بزرگ شد سوگوارى تو و گران و عظیم گشت مصیبت تو بر ما و بر همه اهل اسلام


و َجَلَّتْ وَ عَظُمَتْ مُصیبَتُکَ فِى السَّمواتِ عَلى جَمیعِ اَهْلِ السَّمواتِ فَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَیْکُمْ اَهْلَ الْبَیْتِ

و گران و عظیم گشت مصیبت تو در آسمانها بر همه اهل آسمانها پس خدا لعنت کند مردمى را که ریختند شالوده ستم و بیدادگرى را بر شما خاندان


وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً دَفَعَتْکُمْ عَنْ مَقامِکُمْ و َاَزالَتْکُمْ عَنْ مَراتِبِکُمُ الَّتى رَتَّبَکُمُ اللَّهُ فیها

و خدا لعنت کند مردمى را که کنار زدند شما را از مقام مخصوصتان و دور کردند شما را از آن مرتبه هائى که خداوند آن رتبه ها را به شما داده بود


و َلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً قَتَلَتْکُمْ وَ لَعَنَ اللَّهُ الْمُمَهِّدینَ لَهُمْ بِالتَّمْکینِ مِنْ قِتالِکُمْ

و خدا لعنت کند مردمى که شما را کشتند و خدا لعنت کند آنانکه تهیه اسباب کردند براى کشندگان شما تا آنها توانستند با شما بجنگند