شروع نماز تکبيرة الاحرام "نماز" با گفتن "الله اکبر" آغاز مي شود، گفتن "الله اکبر" در آغاز نماز به معناي جدايي از غير خدا و پيوستن به اوست. اعلام بزرگي پروردگار و دوري جستن از تمام قدرتهاي دروغين است. با اين تکبير به حريم نماز وارد مي شويم و برخي کارها بر ما حرام مي شود. هنگامي که نماز را شروع مي کنيم بايد متوجه باشيم که چه نمازي را مي خوانيم؛ مثلا نماز ظهر است يا عصر و آن را تنها براي اطاعت فرمان خداوند بجا آوريم که اين همان "نيت" است و از اجزاي اصلي نماز به شمار مي آيد. از آغاز تا پايان نماز بايد از اين کارها که نماز را باطل مي کند بپرهيزيم: 1- خوردن و آشاميدن. 2- روي از قبله برگرداندن. 3- سخن گفتن. 4- خنديدن.

 بررسي آثار عبادي مسجد

يكي از اركان اساسي اديان الهي و به ويژه اسلام، عبادت است. عبادت؛ يعني راز و نياز كردن با خداوند و نجوا گفتن با او. جوهر و جان اين نيايش، حضور قلب و توجه به خداست.[1]

براي فراهم شدن عبادتي اين چنين، به شرايط و عوامل فراواني نياز هست كه مكان عبادت، يكي از آن هاست. براي نمونه، نماز در كوچه و خيابان، حتي در صورت درست بودن، نمي تواند با حضور قلب همراه باشد. اسلام با در نظر گرفتن مكاني به نام مسجد و قرار دادن مقرراتي ويژه براي آن، در حقيقت مكان مناسبي را براي نماز و ارتباط بندگان با خداوند پيش بيني كرده است. نام مسجد، گواه درستي اين سخن است. مسجد؛ يعني جاي سجده، كرنش در پيشگاه خداوند و به ديگر سخن؛ يعني جايگاه نماز و تقرب جستن به خداوند بزرگ؛ زيرا سجده، برترين نمونه و شكل عبادت و بندگي است.

1. برتری نماز جماعت

ان رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم قال:

صلاه الجماعه افضل من صلاه الفرد بخمس و عشرین درجه.

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:

فضیلت نماز جماعت بیست و پنج برابر نماز فرادا می باشد.

«وسائل الشیعه/ج ۵/ص ۳۷۴»

بقیه احادیث را در ادامه مطالب بخونید.

وضــــــو

كودك خوب وخنده رو                     بیا جلو كنار من 

 

رسیده نوبت وضو                        نگاه بكن به كار من

 

اول با مشت دست راست              آب رابریز بالای رو

 

تمام صورتت را خوب                    از بالا تا پایین بشو   

 

حالا با مشت دست چپ             آب رو آرنج راست بریز

 

تا نوك انگشت های آن              دست رابكش خوب وتمیز

 

حالا با مشت دست راست          آب رو آرنج چپ بریز

 

تا نوك انگشت های آن           دست را بكش خوب و تمیز 

 

دكتر مجید ملك محمدی
بسم الله الرحمن الرحیم
العلم علمان ، علمالابدان و علم الدیان ( پیامبر اكرم (ص)) 
مجموعه ای كه تحت عنوان چهل نكتهپزشكی پیرامون نماز پیش روی شماست ، كوششی ناچیز و حركتی كوچك در جهت هدفی بزرگ است، كه آن هدف بزرگ همانا اثبات همسویی علم و دین است .
در جهان امروز گروهی ازمردمان ( از جمله مردم ممالك غرب ) با پیشرفت روز افزون و حیرت بر انگیز علوم مختلفو با مشاهده توانایی های بی حد و حصر علم در گره گشایی از مشكلات بشری ، اصالت محضرا به علم داده اند و آن را بعنوان تنها راه نجات خویش برگزیده اند .
در مقابلدر طول تاریخ همواره مردمان دیگری نیز وجود داشته اند كه دین را برای برخوررداری اززندگی سعادتمندانه ، كافی دانسته اند و با بی اهمیت جلوه دادن همه مسائل دنیایی ازجمله حتی علم در اعتقادات خویش اصالت مطلق را به دین بخشده اند .
از جملهپیروان این عقیده نیز می توان به رهبران مذهبی كلیسای كاتولیك در قرون وسطی ، اشارهنمود

(استفتائات مقام معظم رهبري)

س 606: نظر جنابعالى درباره شركت در نماز جمعه با توجه به اينكه در عصر غيبت حضرت حجت «عجل الله تعالى فرجه الشريف» به سر مى بريم، چيست؟ اگر افرادى اعتقاد به عدالت امام جمعه نداشته باشند، آيا تكليف شركت در نماز جمعه از آنان ساقط مى شود؟

ج: هر چند نماز جمعه در عصر حاضر واجب تخييرى است و حضور در آن واجب نيست، ولى با توجه به فوائد و آثار شركت در آن، سزاوار نيست كه مؤمنين خود را از بركات حضور در اين نماز به مجرد تشكيك در عدالت امام جمعه و يا عذرهاى واهى ديگر، محروم سازند.

س 607: معناى وجوب تخييرى در مسأله نماز جمعه چيست؟

ج: معناى آن اين است كه مكلّف در اداى فريضه واجب ظهر روز جمعه بين خواندن نماز جمعه يا نماز ظهر مخير است.

س 608: نظر جنابعالى در مورد شركت نكردن در نماز جمعه بر اثر بى مبالاتى، چيست؟

ج: ترك حضور و شركت نكردن در نماز عبادى سياسى جمعه به خاطر اهميت ندادن به آن، شرعا مذموم است.

س 609: بعضى از مردم به دليل عذرهاى واهى و گاهى بر اثر اختلاف ديدگاهها، در نماز جمعه شركت نمى كنند، نظر جنابعالى در اين باره چيست؟

ج: نماز جمعه هر چند واجب تخييرى است، ولى خوددارى از شركت در آن بصورت دائمى وجه شرعى ندارد.

س 610: آيا اقامه نماز جماعت ظهر همزمان با اقامه نماز جمعه در مكان ديگرى نزديك محل اقامه نماز جمعه جايز است؟

هنگامى كه على عليه السّلام در جنگ صفّين سرگرم نبرد بود، در ميان هر دو صف كارزار، مراقب حركت و وضعيّت خورشيد بود (تا ببيند چه وقت به وسط آاسمان مى رسد تا نماز ظهر را بخواند).

ابن عبّاس عرض كرد: ((يا اميرالمؤ منين ، اين چه كارى است كه مى كنيد ؟))

حضرت فرمود: ((منتظر زوال هستم تا نماز بخوانيم .))

ابن عبّاس گفت : ((آيا حالا وقت نماز است با وجود اينكه سرگرم پيكار هستيم ؟))

على (ع ) فرمود: ((جنگ ما با ايشان بر سر چيست ؟ تنها به خاطر نماز است كه با آنها نبرد مى كنيم .))(1)

یكی از علماء از كربلا و نجف برمی گشت ولی در راه برگشت در اطراف كرمانشاه و همدان گرفتار دزدان شده و هر چه او و رفقایش داشتند، همه را سارقین غارت نمودند.

آن عالم می گوید : « من كتابی داشتم كه سالها با زحمت و مشقّت زیادی آن را نوشته بودم و چون خیلی مورد علاقه ام بود در سفر و حضر با من همراه بود، اتفاقاً كتاب یاد شده نیز به سرقت رفت، به ناچار به یكی از سارقین گفتم من كتابی در میان اموالم داشتم كه شما آن را به غارت برده اید و اگر ممكن است آن را به من برگردانید زیرا بدرد شما نمی خورد».

آن شخص گفت: « ما بدون اجازه رئیس نمی توانیم كتاب شما را پس بدهیم و اصلاً حق نداریم دست به اموال بزنیم ».

گفتم: « رئیس شما كجا است ».

گفت: « پشت این كوه جایگاه او است » .

لذا من به همراهی آن دزد به نزد رئیسشان رفتیم، وقتی وارد شدیم دیدم كه رئیس دزدها نماز می خواند. موقعی كه از نماز فارغ شد آن دزد به رئیس خود گفت:

« این عالم یك كتابی بین اموال دارد و آن را می خواهد و ما بدون اجازه‎ی شما نخواستیم بدهیم ».

من به رئیس دزدها گفتم: « اگر شما رئیس راهزنان هستید، پس این نماز خواندن چرا؟ نماز كجا؟ دزدی كجا؟ ».

گفت: « درست است كه من رئیس راهزنان هستم ولی چیزی كه هست، انسان نباید رابطه‎ی خود را با خدا به كلّی قطع كند و از خدا تماماً روی گردان شود، بلكه باید یك راه آشتی را باقی گذارد. حالا كه شما عالمید به احترام شما اموال را برمی گردانیم ».

و دستور داد همین كار را كردند و ما هم خوشحال با اموالمان به راهمان ادامه دادیم.

پس از مدّتی كه به كربلا و نجف برگشتم، روزی در حرم امام حسین - علیه السّلام - همان مرد را دیدم كه با حال خضوع و خشوع گریه و دعا می كرد. وقتی كه مرا دید شناخت و گفت:

« مرا می شناسی؟ »

گفتم: « آری! »

گفت: « چون نماز را ترك نكردم و رابطه ام با خدا ادامه داشت، خدا هم توفیق توبه داده و از دزدی دست برداشتم و هر چه از اموال مردم نزد من بود، به صاحبانشان برگرداندم و هر كه را نمی شناختم از طرف آنها صدقه دادم و اكنون توفیق توبه و زیارت پیدا كرده‌ام ».[1]

[1] . كتاب پاداشها و كیفرها.