رهایم کن برو ای عشق از جانم چه می خواهی 
به سوهان غمت روح مرا پیوسته می کاهی 
مگر جز مهربانی ازتو و چشمت چه می خواهم 
تو خود از هر کسی بهتر از احساس من آگاهی 
نیازی نیست تا پنهان کنی از من نگاهت را 
گواهی می دهد قلبم مرا دیگر نمی خواهی 
غزلهایم زمانی روی لبهای تو جاری بود 
ولی امروز در چشمت نمی ارزم پر کاهی 
دلم خوش بود گهگاهی برایت شعر می خواندم 
تو هم سر می زدی آن روزها از کوچه مان گاهی 
برو هر جا که می خواهی بروآسوده باش 
مواظب باش مثل من نیفتی در چینن چاهی 
از این جا می روم تنها مرا دیگر نخواهی دید 
نخواهم برد در این راه با خود هیچ همراهی 

از غم عشق چه می باید کرد؟ 

می توان گریه جانسوزی کرد 

می توان قصه نوشت 

شعر سرود 

می توان در غم عشق ماتم داشت 

به دمی ...دیداری می توان راضی شد 

با تمنای نگاهی میتوان تشنه جانبازی شد 

از غم عشق چه می باید کرد؟ 

در خم و پیچ و خم جنگل گیسوی عزیز 

می توان راه گشوددورادور 

می توان با او بود 

میتوان مست شد از عطر غرور 

می توان دل خوش کرد 

به کلامی که شنید 

از دو خط نامه سرد می توان داغ شد وشعله کشید 

از جهنم گذری کرد و گذشت 

به گذرگاه رسید 

وز عطش فریاد زد فریاد زد 

می توان رفت در آن ستاره های چشم او 

می توان نیست شد و هیچ ندید جز دو نقطه سیاه 

می توان خود را دید 

لحظه ای غربت خودرا حس کرد 

ودر آن مرز غریبانه چه شیرین جان داد 

من نمی دانم هیچ...توبگو! 

تشنه ام ...تشنه ترین تشنه ها 

از عطش می سوزم 

تو بگو ازغم عشق چه می باید کرد؟ 

عشق خوب است اگر تو ارزشش را فهمیده باشی 

عشق قشنگ است اگر تو آن را لمش کرده باشی 

عشق ترانه است اگر توآنرا شنیده باشی 

عشق شیرین است اگر تو آن چیشده باشی 

عشق ماندی است اگر تو به معنایش پی برده باشی 

عشق گل است اگر تو آن گل را داشته باشی 

عشق شمع است اگر تو پروانه شده ودور آن گشته باشی 

عشق دیدنی است اگر تو آن را دیده باشی 

عشق آسمانی است اگر تو ستاره اش باشی 

عشق رود است اگر تو آب آن رود باشی 

عشق یعنی چون محمد پا به راه
عشق یعنی همچو یوسف قعرچاه
عشق یعنی لحظه های ناب ناب
عشق یعنی لحظه های التهاب
عشق یعنی گم شدن در کوی دوست
عشق یعنی هر چه در دل آرزوست
عشق یعنی یک تیمم یک نماز
عشق یعنی عالمی راز و نیاز
عشق یعنی یک تبسم یک نگاه
عشق یعنی تکیه گاه و جان پناه
عشق یعنی سوختن یا ساختن
عشق یعنی زندگی را باختن
عشق یعنی همچو من شیدا شدن
عشق یعنی قطره و دریا شدن
عشق یعنی مستی ودیوانگی
عشق یعنی با جهان بیگانگی
عشق یعنی با پرستو پر زدن
عشق یعنی آب بر آذر زدن
عشق یعنی سوزنی آه شبان
عشق یعنی معنی رنگین کمان
عشق یعنی شاعری دل سوخته
عشق یعنی آتشی افروخته
عشق یعنی با گلی گفتن سخن
عشق یعنی خون لاله بر چمن
عشق یعنی شعله بر خرمن زدن
عشق یعنی رسم دل بر هم زدن
عشق یعنی بیستون کندن به دست
عشق یعنی زاهد اما بت پرست
عشق یعنی یک شقایق غرق خون
عشق یعنی درد و محنت در درون
عشق یک تبلور یک سرود
عشق یعنی یک سلام و یک درود

عشق ینی مستی و دیوانگی

عشق ینی با جهان بیگانگی

عشق ینی شب نخفتن تا سحر

عشق ینی سجده ها با چشم تر

عشق ینی سر به دار آویختن

عشق ینی اشک حسرت ریختن

عشق ینی در جهان رسوا شدن

عشق ینی مست و بی پروا شدن

عشق ینی سوختن یا ساختن

عشق ینی زندگی با باختن

چطور بگم که دلتنگ توام تویی که مونس شب های دل بی قراری ام بودی
چطور بگم که باغ دلم به غم نشسته واز دوری تو دلتنگ شده؟
چطور بگم که وجود تو... گرمای صدای دلنشین توبه من آشفته
زندگی می بخشه؟
چطور بگم که این دل بی طاقت بهانه تو را می گیرد؟
چطور بگم که دستانم گرمی دستانت را می خواهد؟
ای تنهاترین ستاره زندگی من
پشت پنجره دل تنگم به انتظار لحظه با تو بودن می مانم
تا با آمدنت دل بی قرارم را آرام کنی ...

چطور بگم !؟ این کلمه های لعنتی کم آورده اند!