بسمه الله الرحمن الرحیم
با سلام خدمت خوانندگان عزیز من فگر میکنم ورزش در ايران بيش از آنكه يك پديده عملي و اجرا شدني باشد ، پديده اي است كه بيش از هرچيز در شعارها و سخنراني ها بر زبان آورده ميشود. بدون شك براي ورزش كردن به امكانات و فضاهاي ورزش نياز است كه بتوان با استفاده از آنها جامعه اي را بسوي سلامتي روح و روان هدايت كرد.
جامعه ايران بعنوان جامعه جوان كه از پويايي و نشاط خاصي هم برخوردار است در امر ورزش به هيچ وجه جوان نيست. بنظر مي رسد ما در بعد ورزش داراي يك جامعه پير هستيم. جامعه جوان ما با ورزش ميتواند علاوه بر داشتن روح و جسم سالم از انگيزه و انرژي بالايي براي فعاليت مفيد در جامعه برخوردار شود اما در شرايط فعلي اكثر جوانان ما فقر حركتي مواجه هستند و سعي ميكنند بيشتر از اينكه در اماكن ورزشي حضور داشته باشند به كافي نتها ، پاركها و ... روي بياوند و متاسفانه در چنين محيط هايي نميتوان به آينده خوشبين بود.كمبود بودجه و منابع مالي ، مشكلات مديريتي و فقدان برنامه هاي جامع،شفاف و قابل اجرا عامل اصلي رشد لاكپشتي ورزش در كشور بوده است. در تمام كشورهاي جهان ورزش به دو بخش همگاني و قهرماني تقسيم بندي ميشود كه اهميت ورزش همگاني قابل مقايسه با ورزش قهرماني نيست به همين دليل است كه دولتها اهميت خاصي براي ورزش همگاني قائل هستند و براي توسعه آن بودجه هاي كلوني را در نظر ميگيرند. همچنين بسياري از كشورها حتي بخشي از بودجه بهداشت و درمان كشور را در بخش ورزش هزينه ميكنند چون در حوزه پزشكي ، پيشگيري در مقايسه با درمان در الويت قرار دارد. هنگامي كه ورزش همگاني در كشور نهادينه ميشود و تمام افراد جامعه به نوعي خود را با ورزش درگير ميكنند به موازات آن احتمال مبتلا شدن افراد به امراض روحي و جسمي به شدت كاهش ميايد. بنابراين مهمترين الويت ، توسعه ورزش همگاني ميباشد كه در بخش سخت افزاري آن توسعه و تجهيز اماكن ورزش و در بخش نرم افزاري آن بايد فرهنگ سازي در ورزش نيز مد نظر قرار گيرد.
بطور حتم سازمان براي اينكه در بخش ورزش همگاني و قهرماني به توفيق دست يابد نياز به يك نگاه نو و استراتژي دقيق و فكرهاي تازه دارد.
باتشکر از همراهی شما
a.t.d
ورزش از نگاهی نو